به گزارش روابط عمومی انجمن خشکبار و ادویه ایران به نقل از گروه بین الملل اعلام نمود، سازمان ملل متحد بودجه‌ای را به دانشگاه ملی سن خوآن آرژانتین اختصاص داده تا پروژه‌ای در زمینه بهبود کیفیت کشمش از طریق روش‌های طبیعی و پایدار اجرا کند. این پروژه که تحت عنوان «کنترل زیستی قارچ‌های مضر در کشمش برای ارتقای امنیت غذایی و سلامت عمومی» تعریف شده، به دنبال جایگزینی روش‌های شیمیایی با راهکارهای طبیعی و زیستی است.
یکی از چالش‌های اصلی در تولید خشکبار آلودگی آن به نوعی قارچ سمی به نام اکراتوکسین A است سمی کشنده که دومین گروه اصلی مایکوتوکسین ها یا سموم خارجی هستند که بعد از کشف آفلاتوکسین ها مورد توجه قرار گرفتند. این ترکیبات سمی در انتهای رشدی قارچ های ایجاد شده در محصولات غذایی مختلف مانند ادویه جات،بادام ، پسته ،گردو، انجیر خشک،میوه های خشک، در زمان رشد در مزرعه در مرحله برداشت به دلیل آسیب دیدن محصول و در حین حمل و نقل و انبارداری تولید می شود از معضلات اکراتوکسین نوع A این است حتی در برابر حرارت و با پخت و پزهای معمولی و فرآوری مواد غذایی که اغلب در محدوده دمایی ۸۰ تا ۱۲۰ درجه سانتی گراد صورت می گیرد از بین نمی روند. این ترکیبات سمی مشخصا بر روی کلیه و کبد تاثیر مخرب دارد .که می‌تواند سلامت مصرف‌کنندگان را تهدید کند. این قارچ به‌ویژه در شرایط گرم و مرطوب رشد می‌کند و کنترل آن معمولاً نیاز به استفاده از قارچ‌کش‌های شیمیایی دارد که ممکن است باقی‌مانده‌های مضر در محصول نهایی ایجاد کند.
محققان در این پروژه قصد دارند از مخمرهای طبیعی بومی که در محیط‌های کشاورزی منطقه یافت می‌شوند، به عنوان عامل کنترل زیستی برای جلوگیری از رشد این قارچ‌ها استفاده کنند. به عبارت ساده‌تر، آن‌ها می‌خواهند با بهره‌گیری از میکروارگانیسم‌های مفید، رشد قارچ‌های مضر را سرکوب کنند، بدون اینکه نیازی به استفاده از مواد شیمیایی باشد.
مزایای این پروژه
✅ افزایش کیفیت: با کاهش آلودگی قارچی، محصول نهایی سالم‌تر و باکیفیت‌تر خواهد شد.
✅ کاهش استفاده از مواد شیمیایی: این روش یک جایگزین طبیعی برای قارچ‌کش‌های سنتی است.
✅ افزایش ایمنی غذایی: مصرف‌کنندگان موادی غذایی دریافت می‌کنند که فاقد سموم قارچی مضر هستند.
✅ حمایت از کشاورزی پایدار: این رویکرد به محیط‌زیست آسیبی نمی‌زند و تولید خشکبار را در بلندمدت ایمن‌تر و اقتصادی‌تر می‌کند.
این پروژه تنها به آرژانتین محدود نیست و با مشارکت محققانی از شیلی، برزیل، اروگوئه و مکزیک اجرا می‌شود. این همکاری نشان‌دهنده اهمیت امنیت غذایی و توسعه کشاورزی پایدار در سطح منطقه‌ای و جهانی است.
در نهایت، این پروژه نه‌تنها به افزایش کیفیت محصولات در آرژانتین کمک می‌کند، بلکه می‌تواند الگویی برای سایر کشورهای تولیدکننده خشکبار باشد که به دنبال روش‌های پایدارتر و ایمن‌تر برای تولید محصولات خود هستند.